Etter ein diskusjon me mor mi, enda me opp på badet for å samanlikna magane våre. Historien før dette kan være det same, men hovudpoenget er korleis det heile enda. For brått står mi eiga mor å hevdar at eg er vanskapt! Hendelse, det er ikkje mi skuld at navelen min er over gjennomsnittet høg!
Ein stad må genene mine koma frå...
2 kommentarer:
OI!
Ane, slutt å sammenlikn magen din med mor di, det tener ikkje til noko godt!!
Dessuten er du ei av dei finaste jentene eg veit om, ikkje litt kødd ein gong!!
Og så må du seia til mor di at viss ho klagar på navelen din bør ho studera sin eigen! Ein skal ikkje kasta stein i glashus;)
Mor mi hevdar at ho ikkje har vore i stand til å sjå sin eigen navel på fleire år. Humor!
DU er fin, Kristin! :o)
Legg inn en kommentar